Antykongres okazał się dla nas nie tylko szeregiem bezpośrednich ulicznych akcji i wykładów z alternatywnych teorii. Choć nie wszystko udało się w pełni zrealizować, zaistniałe sytuacje wytworzyły w nas poczucie wspólnoty, które rezonować będzie jeszcze długo, napędzając kolejne działania. Dzięki Waszemu zaangażowaniu i odwadze osiągnęliśmy wiele. Jesteśmy mocno zbudowani postawą środowiska wolnościowego w całej Polsce. Dziękujemy wam za akcje solidarnościowe.

Zapraszamy do lektury zaktualizowanej wersji „Znaku Życia”. Dotychczasowa wersja liczyła 25 stron, a obecna, znacznie poszerzona, liczy ich 75, i dokumentuje dalsze losy anarchistów, Nicola i Alfredo, którzy dokonali zamachu na Roberto Adinolfiego, szefa włoskiej firmy nuklearnej. Jest to już druga (po „Czasie Bojowych Sumień”) z naszych broszur która tak obszernie przybliża wycinek z historii współczesnych grup insurekcyjnych, działających w ramach międzynarodowej sieci Nieformalnej Federacji Anarchistycznej.

Przedstawiamy oświadczenie anarchosyndykalistycznego Autonomicznego Związku Zawodowego w sprawie obecnej sytuacji na Ukrainie, opisujące także represje jakie spadają na aktywistów każdego dnia od każdej ze stron konfliktu.

Na terenie Ukrainy trwa konfrontacja między lokalną a rosyjską klasą rządzącą, zwracająca przeciwko sobie ludzi pracy i wywołująca wzajemną wrogość, doprowadzając kraj coraz bliżej wojny domowej. Wydarzenia w Mariupolu są tego świetnym przykładem. Wielu ludzi, kombatantów i cywili, zawodowe wojsko i poborowi, a także ochotnicy, ucierpieli po obu stronach konfliktu w wyniku „operacji antyterrorystycznych”.

To krytyczna sytuacja dla ludzi pracy. Rząd wszystkich przeciwników Majdanu traktuje tak samo: żołnierze nie rozumieją, do kogo strzelają, a ci, którzy zostają trafieni nie rozumieją, za co umierają. Obie strony konfliktu manipulują „piechurami” ze szczególnym cynizmem i dlatego ludzie pracy walczą za idee, które nie mają związku z ich ważnymi interesami klasowymi. Ukraińskie wojsko i inne uzbrojone grupy walczą o bezsensowną ideę narodowego patriotyzmu i „jedność narodu”, podczas gdy separatyści walczą o stworzenie nowego państwa i/lub przyłączenie do Rosji. W każdym przypadku celem jest burżuazyjne państwo narodowe z jego biurokratami, policjantami, sędziami, więzieniami, kapitalistami i nędzarzami.

Przedstawiamy oświadczenie AWU Kijów o masakrze w Odessie, nakreślające społeczne i polityczne tło aktualnej sytuacji na Ukrainie i ukazujące rolą policji w tych wydarzeniach.

Ponad 40 osób zostało zabitych i blisko 200 zostało rannych w tragicznych starciach skrajnie prawicowych bojówkarzy w Odessie 2 maja: piłkarscy chuligani i samoobrona Euromajdanu z jednej strony; staliniści, prorosyjscy separatyści i lokalne siły policji z drugiej.

Zaczęło się od agresywnego tłumu, złożonego z osób z „wstążkami św. Jerzego” [w Rosji są to symbole Dnia Zwycięstwa, czyli 9 maja 1945 r. - przyp. 161 Crew] i czerwonymi opaskami (podobne opaski zostały również dostrzeżone u niektórych policjantów), który dzierżąc kije i broń palną zbliżył się do marszu „Dla zjednoczonej Ukrainy”, składającego się z prawicowych chuliganów oraz dużego tłumu cywilów. Jak tylko rozpoczęła się walka pomiędzy stronami, policja zaczęła osłaniać napastników i współpracowała z nimi. Cztery osoby zginęły. Warto zauważyć, że w ostatnich dniach protestujący Antymajdan wielokrotnie maszerował przez centrum Odessy i nigdy nie spotkał żadnego fizycznego przeciwdziałania ze strony przeciwników politycznych czy policji.